i don't wanna die, but sometimes wish i'd never been born at all
Ben bu şarkıyı geçenlerde baştan sona rüyamda gördüm! Nasıl mı? İlginçti hem de çok. Sanki şarkının canlandırmasıydı gördüklerim ve başroldeki bendim.
Eski çağlar belki Yunan-Roma... Şehir meydanında mahkeme kurulmuş, halk toplanmış. Ellerim bağlı, kalabalığın tam ortasındayım. Ben dediysem ben ben değilim, kadın da değilim, o zamana ait uzun dalgalı saçlı kavruk tenli bir delikanlıyım. [Freudcular yorum yapmadan önce belirteyim, şarkıya göre böyle olması gerekiyor.] Bu yüzden bunun bir rüya olduğunu biliyorum ama bir yandan da o kadar gerçekçi ki;
"Is this the real life, is this just fantasy?"
diyorum içten içe,
Annemle göz göze geliyoruz. Gerçek hayattaki annem değil, o çağlara uygun bir kadın o da...
"Mama ouuuu... didn't mean to make you cry..." Seni ağlatmak istemezdim anne.
Duygusal sahneler... şarkı devam ediyor, rüya da öyle. Sonra en ürperdiğim opera bölümü başlıyor.
Suçlamalar ardarda sıralanıyor hakkımda. İçime şeytan mı kaçmış ne? İdam edeceklermiş beni.
"I'm just a poor boy nobody loves me."
diye acındırma modunda savunmaya alıyorum bünyeyi, nâfile;
"Noooo we will not let you go!" diye net bir karar geliyor.
Sanki benden yana olan, destek çıkan birileri de var yüzlerini göremediğim:
"He's just a poor boy from a poor family" diyorlar, "Let him go!"
Oysa hakimler Nuh diyor Peygamber demiyor yine:
"Noooo we will not let you go!"
Üstüme üstüme geliyorlar korkuyorum öleceğim. Fakat o da ne? Çocukluktan beri âşina olduğum bir sözcük işitiyorum: "Bismillah!"
Nasıl olur? Doğru duyduğuma emin olmak için iyice kulak kabartıyorum, 2 kez daha tekrarlanıyor: "Bismillah!"
Devamında hepten saçmalaşıyor rüya. "Alice in Wonderland" dahil oluyor olaya. O acımasız yargıçların yüzleri kartondanmış meğersem ve tüm vucutları da. Hatta kendileri dev birer iskambil kartı... Bir karmaşa bir hezeyan, kartlar havalarda uçuşuyor ürküyorum tabi ama her nasılsa kendime bir güven geliyor. Siz kimsiniz olm der gibi edalarla:
"Oooh baby, can't do this to me baby
Just gotta get out, just gotta get right outta here!" şeklinde artistleniyorum havam binbeşyüz.
Ne desem boş, hüküm giymişim bir kere...
"Anyway the wind blows, doesn't really matter to me..." son notalar artık, şarkı bitiyor, rüya da öyle.
Bu da böyle bir rüyamdı
Az gerilmedim yani
Uhh!
--------------------Not--------------------
İşbu yazının esas yazılış tarihi: 19.10.2010 -sözlükte paylaşmıştım- Durduk yerde aklıma geldi, biraz düzenleyip burada da paylaşayım dedim, bunun iki sebebi var: O tarihte sözlük yazarlarında biri mesaj atmış, "...dilini beğendim" demişti. Birinci sebep işte bu, ilk defa duyduğum birşeydi. Genelde iç dünyamı dışarıya ifade etmezdim hep günlüklerimde saklı kalırdı. Yeni yeni interaktif ortamlarda birşeyler yazdığım bir dönemdi ve bir iltifat almıştım, bu iyiydi. İkinci sebebe gelince, aynı yazar "...rüyan hayrolsun..." demişti bir de. Ne demekti şimdi bu? Etkisinin de taze olmasıyla, "aklımı alıyodu nerdeyse ne hayrı?" minvalinde düşüncesiz bir cevap yolladım. Şöyle bir dönüşü oldu: "Bu şarkıda Bismillah geçer, rüyanda Allah kelamı var, daha ne olsun..."
İşbu not da böylelikle yazıya dahil olur.
--------------------Not--------------------
Ben bu şarkıyı geçenlerde baştan sona rüyamda gördüm! Nasıl mı? İlginçti hem de çok. Sanki şarkının canlandırmasıydı gördüklerim ve başroldeki bendim.
Eski çağlar belki Yunan-Roma... Şehir meydanında mahkeme kurulmuş, halk toplanmış. Ellerim bağlı, kalabalığın tam ortasındayım. Ben dediysem ben ben değilim, kadın da değilim, o zamana ait uzun dalgalı saçlı kavruk tenli bir delikanlıyım. [Freudcular yorum yapmadan önce belirteyim, şarkıya göre böyle olması gerekiyor.] Bu yüzden bunun bir rüya olduğunu biliyorum ama bir yandan da o kadar gerçekçi ki;
"Is this the real life, is this just fantasy?"
diyorum içten içe,
Annemle göz göze geliyoruz. Gerçek hayattaki annem değil, o çağlara uygun bir kadın o da...
"Mama ouuuu... didn't mean to make you cry..." Seni ağlatmak istemezdim anne.
Duygusal sahneler... şarkı devam ediyor, rüya da öyle. Sonra en ürperdiğim opera bölümü başlıyor.
Suçlamalar ardarda sıralanıyor hakkımda. İçime şeytan mı kaçmış ne? İdam edeceklermiş beni.
"I'm just a poor boy nobody loves me."
diye acındırma modunda savunmaya alıyorum bünyeyi, nâfile;
"Noooo we will not let you go!" diye net bir karar geliyor.
Sanki benden yana olan, destek çıkan birileri de var yüzlerini göremediğim:
"He's just a poor boy from a poor family" diyorlar, "Let him go!"
Oysa hakimler Nuh diyor Peygamber demiyor yine:
"Noooo we will not let you go!"
Üstüme üstüme geliyorlar korkuyorum öleceğim. Fakat o da ne? Çocukluktan beri âşina olduğum bir sözcük işitiyorum: "Bismillah!"
Nasıl olur? Doğru duyduğuma emin olmak için iyice kulak kabartıyorum, 2 kez daha tekrarlanıyor: "Bismillah!"
Devamında hepten saçmalaşıyor rüya. "Alice in Wonderland" dahil oluyor olaya. O acımasız yargıçların yüzleri kartondanmış meğersem ve tüm vucutları da. Hatta kendileri dev birer iskambil kartı... Bir karmaşa bir hezeyan, kartlar havalarda uçuşuyor ürküyorum tabi ama her nasılsa kendime bir güven geliyor. Siz kimsiniz olm der gibi edalarla:
"Oooh baby, can't do this to me baby
Just gotta get out, just gotta get right outta here!" şeklinde artistleniyorum havam binbeşyüz.
Ne desem boş, hüküm giymişim bir kere...
"Anyway the wind blows, doesn't really matter to me..." son notalar artık, şarkı bitiyor, rüya da öyle.
Bu da böyle bir rüyamdı
Az gerilmedim yani
Uhh!
--------------------Not--------------------
İşbu yazının esas yazılış tarihi: 19.10.2010 -sözlükte paylaşmıştım- Durduk yerde aklıma geldi, biraz düzenleyip burada da paylaşayım dedim, bunun iki sebebi var: O tarihte sözlük yazarlarında biri mesaj atmış, "...dilini beğendim" demişti. Birinci sebep işte bu, ilk defa duyduğum birşeydi. Genelde iç dünyamı dışarıya ifade etmezdim hep günlüklerimde saklı kalırdı. Yeni yeni interaktif ortamlarda birşeyler yazdığım bir dönemdi ve bir iltifat almıştım, bu iyiydi. İkinci sebebe gelince, aynı yazar "...rüyan hayrolsun..." demişti bir de. Ne demekti şimdi bu? Etkisinin de taze olmasıyla, "aklımı alıyodu nerdeyse ne hayrı?" minvalinde düşüncesiz bir cevap yolladım. Şöyle bir dönüşü oldu: "Bu şarkıda Bismillah geçer, rüyanda Allah kelamı var, daha ne olsun..."
İşbu not da böylelikle yazıya dahil olur.
--------------------Not--------------------
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yorumlar buraya yazılıyor: