GEZİ GÖZLEM ŞEYSİ.

Neraba. Buraya da yazmayalı oluyor. Son haftalar içinde, belki hayatımın dönüm noktası felam deyildir ama en azından alıştığımın dışında bi hayata hedeflediğim ölçüde cesaret edebildim. Öyleyse afferim bana. Ne diyordu Selahattin Yusuf abimiz, "Yaşamak maruz kalmaktan ibaret." Amaç bu. Evet.

İşte ben de napam gezinip duruyom be blog, daha fazla maruz kalmaya çalışıyom. Mardin/Midyat'ta gördüklerimi anlatılanları felam aktarmak çok isterim lakin bugün aklımda başka bişey var. Urfa Suruç ilçesinin bir köyünün mezrasından izlenimlerimi aktaracağım. Burada arkadaşım tek öğretmenli ilkokulda görev yapıyor, peşine takıldımdı. Bahsi geçen okul ektedir:

Mezra dediğin de zaten 4-5 haneli birşey. Ne yalan söyliyim mezra kavramıyla burada tanıştım, köy altı yerleşim yeri olarak geçiyor. Okulun içinde 1 sınıf ve 1 müdür odası var. Lavabo ise dışarda, ona gelicem... Müdür de aynı kişi zaten, ona da gelicem...

Mini mini 1'ler ve çalışkan 2'ler ve tembel 3'ler ve misafir 4'ler bayrağın önünde diziliyorlar ve Andımız'ı okuyorlar. Hah, tamam bu yazıyı neden yazmaya karar verdiğimi hatırladım. Şuğan sosyal medyalar twitter'lar çalkalanıyor Andımız kaldırılıyor diye. İşte 1 hafta önce ben bu mezrada bu direğin önünde o çocukların "Ne mutlu TürkÜM diyene" bile demediklerini, diyemediklerini, "Ne mutlu Türk diyene" dediklerini gördüm. (Yani ne haliniz varsa görün gibi birşey) Ve bunu derkenki duraksayışları, öğretmenle göz temasından kaçınmaları, her sabah olduğu gibi uyarılacaklarını ve belki doğrusunu söylemedikleri için azarlanacaklarını bilseler de ruhlarını satmamak için çabalamaları... O zaman anladım ki andımız zaten yok, hiç de var olmamış buralarda. Neyin tantanası bu anlamıyorum. Kim neyi telaffuz ederek mutlu olacağına kendi karar versin, ufacık vicdanlar eviyle okulu arasında ezilip durmasın artık.

Sonrasında mini mini 1'ler ve çalışkan 2'ler ve tembel 3'ler ve misafir 4'ler aynı sınıfa geçiyor. Toplamda 20 kadarlar. Başkentin bağrından kopup gelmiş arkadaşımız sınıfın bi köşesinden bi köşesine mütemadiyen mekik dokuyor, hepsine bi şekilde yetişiyor hepsinin ayrı ayrı dertlerinden anlıyor, ama nasıl yapıyor hakkaten bilmiyorum. Sıkıntılar var, üstlerden destek neredeyse hiç yok ve hepsinin üstesinden bu körpe kızcağız geliyor. Müdür, müdür yardımcısı, memur, öğretmen, zümre başkanı, çocuk bakıcısı, güvenlik görevlisi, hademe, ayak işleri sorumlusu gibi pozisyonlarda aynı anda rol alıyor.

Öğrencilere gelince, işte öğrenci ya. Bir ilkokul talebesi nasıl olursa aynen öyle. Evrensel. Biçoğunun okul önlüğü yok, olanlar ise yukarıda ekteki gibidir.

Okulun penceresinden görünen manzara ise aşağıda ekteki gibidir:

Cidden. Göz alabildiği kadar düzlük. aman Allah'ım her yer dümdüz! Çocukların buna rağmen hayatî fonksiyonlarını yerine getirebilmeleri, hatta gülüp koşup oynayabilmeleri karşısında hayrete düştüm. İnsanın yaşayası gelmeyecek kadar düz burası. 

4 tane ağaç var o da okulun önünde ve okulun lavabosundan akan sularla var olmayı başarabiliyor. Sözü geçen lavabo ---------------->>

İzlenimlerimden bugünlük bu kadar, esen kalın.